Bir önceki yazıdan devam…
Mülakat sonrası yaklaşık 2-3 hafta sonra sonuçlar açıklanmaya başlamıştı. Kimisi daha ertesi gün öğrenmişti.
Arkadaşım Özge’yi komisyonundan bir kişi arayarak kazandın demişti.. Beni arayan yoktu gece gündüz ev telefonu çaldı mı, küt küt olurdu kalbim.. O zamanlar cep telefonu yoktu tabi. Sene 1998 yeni yeni bir kaç kişi de var. Ev telefonu herşeyimizdi..
Özge hergün gelip okulua sordu, arayan var mı? diye Yoktu yoktu.. Herhalde ben geçemedim diye oldukça canım sıkılıyordu ve kendimi alıştırmaya çalışıyordum. Özge Amerika’ya gitmek istiyordu. Bense Kuzey Avrupa dedim başka birşey demedim mülakatlarda. Herhalde ondan seçmediler diyorum.. Kendi kendime sebepler buluyorum vs.. 2 hafta geçti Özge bizim okula geldi teneffüste, gel kantine arayalım dedi. Yok yok kazansaydım ararlardı rezil olmayalım şimdi vs.. derken. Aradı…
İsmimi söyledi..
Uff uff.. Küt küt.. Kantinde herkes bakıyor.. Edirne’de hava çok soğuktu..Lapa Lapa kar yağıyordu..Korkuyordum, ya kazandıysam ya kazanmadıysam..Aklım gitti geldi..

En son teşekkürler dedi.. Kapattı!!! Müjdemi isterim, kazanmışsın!!!!!! Dedi inanamadım.. Beni üzmemek yada kantinde rezil etmemek için diyor sandım. İananamadım.. Çok sevindim! Valla inan ya..diyor..
Canım arkadaşım çok iyi niyetli bir insandı, o yüzden acaba beni mi kandırıyor üzülmeyeyeim diye düşündüm durdum. (Allah Rahmet eylesin, günahlarını affetsin.Onu ve ölümünü ayrı bir yazıda ele almak istiyorum. Ama hayatımdaki çok zor olaylardan olduğundan henüz duymaya yazamaya cesaret edemiyorum..)

Ama doğruydu, kazanmıştım, okulun bahçesinde lapa lapa kar yağarken gökyüzüne baktım! Hayatım değişiyor! dedim.. Ve gerçekten hayat çizgim bir dirsek çizerek gerçekten çok değişti.
98 senesi içinde AFS ile ilgili aile ziyareti dışında bir olay olmadı. Bana ilk tercihim Norveç,Özge’ye AMerika çıktı. 99 Temmuz ayında ÖSS sonrası kamplar ve mayıs gibi evrak hazırlıkları aile eşleştirmeleri aile dosyaları değişimi kalacağımız ailenin tanıtılması vs. kalmıştı. Onlar da bir sonraki yazıya..