Bekarken, gezmek iyi birşeydi akşamları plan yapılınca heyyo! der gezerdik.
Yurtdışına gideceksin denilince işyerinde “gezme zamanı” deyip valizi toplar giderdim

Şimdi insanlar plan yaparken, şu saatte buluşuruz diyorlar, akşam kaçta? Hm.. İç ses” Ömer’in yemek saati”
Şurada yemek şu saatte diyorlar..iç ses:”Ömerin uyku saati”
Haftasonu tüm gün piknik, toplantı, pazar vs. diyorlar: iç ses “Ömerle hafta içi görüşmüyoruz zaten, birlikte tek günümüz ee O ne yapacak?” diyor..

Mail geliyor, yol görünüyor yurtdışına:
Tam sevinecekken, hmm kaç gece?? 4, Ömer bensiz hiç kalmadı ki, gece anne anne diye bağırdığında yanına gitmezsem küser annesine, yalnız hisseder kendini..Annem gitmiş duygusu çok üzücüdür.. Onu yaşamasını istemem.. Ya ben onsz nasıl uyucam? Soğuk..

Yine birlikte gitsek, plan eşime uyar mı? Ya da fiyatları nasıl? O gelmese annemle gideriz yeşil pasaportu var.. Ee şirket ne diyecek? Tamam parasını ben ödüyorum da.. Bu kadını da ne zaman bir yere göndersek, maaile gidiyor, kuyruk çok..Angarya oluyor, problem..Kadın çalıştırmak zaten zor işte..
Yok çocuğum hasta yok bakıcı yok, yok gidemem geç cıkamam vs. diyecek..Haklı mı? ?
Bir daha seyahat olduğundan, bölümde bir bekar kız veya herhangibir evli bekar farketmez ama 1 erkek ve ben olsam alternatif , kimi gönderirler sizce?
Kararlarında haklılar mı?
Ya ben? Haksız mıyım?  Bir yanda iş bir yanda aile,çocuk varken hangisini seçmeliyim sizce?
Yoksa otomatik kadın doğultan hep 1 adım geride mi ne?
Kim haklı sizce?

esra