İstanbul’un göbeği yerine bambaşka yerlerde de doğabilirdim değil mi? Geçen sene yazmıştım Manisalı anneleri, kadınları. Tütünü çıt çıt kıran, sabah erken kalkan, namazını tarlada kılan kadınları anlatmıştım. Makine gibi görülen, tarlada ve evde sömürülen Manisalı kadınları yazmıştım. Başka yerde doğsalar farklı mı olurdu onlar için hayat? Manisalı kadınlar tek tek ağlıyor TV ekranlarında. Onlar Manisa’da doğdular, kadın oldular ve kaderleri bir oldu, gelecekleri ise Soma’da kül.

Oğlu madenden kurtulan bir kadın 2 gecedir oğlunun başında uyuduğunu söylüyor. Bir de artık hiç uyuyamayacak olanlar var. Uykudan anladıkları sadece geceyi geçirmek olacak belki ama uyuyamayacaklar. Gelecekleri, sevdikleri, hayalleri hiç bitmeyecek bir uykuya dalmışken onlar uyuyamayacaklar.

Tarım bittiği için madende çalışıyoruz diyorlar ekranlarda. Tarım bitti. TARIM BİTTİ.
Okulda ilk öğrendiklerimizden biri Türkiye’nin çok önemli bir tarım ülkesi olduğuydu.
Arkeoloji okurken en çok üstünde durduklarımızdan biri Anadolu’nun ilk köye, ilk tohumlara yuva olduğuydu.
Şimdi ise en çok kanıksadıklarımızdan biri de bu cümle oldu işte:…